Recent heeft een discussie in de Tweede Kamer plaats gevonden over de toekomst van online content en de legaliteit daarvan. De discussie wat een vervolg op een eerdere bijeenkomst waarin een omslagpunt was afgesproken: wanneer er voldoende legale content beschikbaar is, kan er gekeken worden naar de mogelijkheden om downloaden van illegale content strafbaar te maken. Tot op heden is alleen het aanbieden van illegale content strafbaar, niet het downloaden (met uitzondering van bijvoorbeeld kinderporno).
Dan volgt de vraag of dat omslagpunt bereikt is, ofwel: is er voldoende legaal content beschikbaar? De brancheorganisatie voor de entertainmentindustrie, de NVPI, zegt van wel. Er zijn 31 legale muziekdiensten en 19 filmdiensten beschikbaar, waarvan vier als video on demand worden aangeboden door UPC, Ziggo, KPN en Tele2. De laatste vier bieden de films via de kabel en IPTV aan en bieden alleen de mogelijkheid om content te huren.
Het filmaanbod is allesbehalve compleet. Vooral de online aanbieders hebben weinig populaire films/series in hun assortiment. Een onderzoek van een blogger waarin hij de top-10 best verkochte DVD’s op bol.com vergelijkt met het huidige aanbod van online aanbieders, laat zien dat er vrijwel geen populaire films worden aangeboden. Waar het NVPI vanuit zijn functie zo snel mogelijk naar het omslagpunt toe wil, daar kan de politiek nog niet overtuigd zijn.
Even inzoomend op de VoD-diensten van de kabel- en telecombedrijven. Het aanbod van de video on demand services van UPC (400+ films), Ziggo (400+ films), KPN (1000+ films) en Tele2 (500+ fims) lijkt een aardige collectie. Met prijzen die variëren van 99 cent tot 2,95 euro (Ziggo) is het geen onaantrekkelijke dienst. Deze aanbieders zeggen zelf dat de consument gretig gebruik maakt van video on demand. De collecties bieden echter ook niet de films/televisieseries die op dit moment populair zijn.
Het marktaanbod van legale content is in Nederland nog zeer klein. Volgens de NVPI ligt het rond 3,6 procent. De aanbieders draaien weinig omzet, waardoor er weinig geld is voor adverteren en dus een geringe stijging van marktaandeel. In de Verenigde Staten heeft de online entertainment industrie een marktaandeel van liefst 36 procent. Het aanbod in de VS is dan ook gigantisch vergeleken met Nederland. Dit heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat er veel meer populaire content aanzienlijk sneller beschikbaar is. Door exclusieve contracten en het feit dat films en series vaak maanden later pas naar Nederland komen wordt het aanbod belemmerd. Voor de goede verstaander: het duurt maanden voordat ze legaal in Nederland zijn. Via het illegale circuit heeft de Nederlandse consument al veel eerder toegang.
Met andere woorden: het omslagpunt waar de NVPI en de politiek hun hoop op hebben gevestigd, kan pas worden bereikt als de internationale distributie van entertainment op de schop gaat. Frappant daarbij is dat de muziekindustrie al ver voor de eeuwwisseling met het online probleem kampte. Bij muziek was vooral de prijs de hoofdzaak waarom consumenten de illegale versies opzochten. Het probleem voor de industrie was echter hetzelfde: de consument kon het artikel eenvoudig downloaden zonder dat hij ervoor hoefde te betalen. Tegelijk werd de filmindustrie van alle kanten gewaarschuwd dat hen hetzelfde stond te wachten als de internetsnelheden wat hoger zouden worden.
Ook de filmindustrie heeft zich echter veel te laat gerealiseerd dat een hoop zaken anders moeten. Als de internationale distributie op een andere wijze wordt geregeld, is een deel van de problemen waarschijnlijk uit de wereld. Dit struikelblok wegnemen zou een groot positief effect hebben op het legale aanbod en de weg vrij maken voor een serieus aanbod dat kan concurreren met het illegale aanbod.
