De 2,6 GHz veiling is voorbij, de winnaars moeten nu hun netwerken bouwen. Alle vijf kiezen ze voor LTE. De grote vraag is wanneer er LTE-diensten worden gelanceerd. De uitrolverplichting voor elk van de partijen heeft daar geen invloed op. Die is namelijk zeer licht in vergelijking met de UMTS veiling van 2000. Eén enkele mast is over twee jaar in feite al genoeg.
Bij “de twee punt zes” hoort een uitrolverplichting, die begint te lopen zodra de vergunningen afgestempeld zijn. Dit is naar verwachting al in mei. Per blok van 5 MHz aan spectrum geldt een dekkingseis van 20 km2 na twee jaar en 200 km2 na vijf jaar. Als een partij meerdere vergunningen heeft, moet er dekking zijn in meerdere gebieden die elkaar niet overlappen. Een partij met 40 Mhz moet dus 160 km2 halen na twee jaar en 1.600 km2 na vijf jaar. Maar: een vergunning voor gepaard gebruik bevat per definitie 2x5 MHz. De dekkingseis wordt daardoor weer gehalveerd.
T-Mobile moet dus na twee jaar een dekking halen van 20 vierkante kilometer. Dat komt overeen met een cirkel met een straal van 2,5 kilometer. Na vijf jaar moet de dekking tien keer zo groot zijn, ofwel: een straal van 8 kilometer. Voor KPN en Vodafone zijn de eisen 40/400 km2: een cirkel van 3,6 of 11,3 kilometer. Tot slot de nieuwkomers: Tele2 en Ziggo-UPC moeten dekking bieden in een gebied van 80 km2 en 800 km2. Dat is vergelijkbaar met een cirkel met een straal van 5 kilometer na twee jaar en 16 kilometer na vijf jaar.
Het maakt ook niet uit wat voor signaal er op die carrier aanwezig is of wat daarmee kan worden geleverd. De vergunningen zijn immers technologieneutraal gegund. De verplichting is alleen omschreven als “het aanbieden van een openbare commerciële dienst, waarbij gebruik wordt gemaakt van de frequentieruimte”. Zelfs voor de zwaarste uitrolverplichting is één of enkele zenders in open gebied dus genoeg om aan de voorwaarden te voldoen.
Anno 2000
Heel anders was het beeld na de UMTS veiling in de zomer van 2000. Op 7 augustus hebben de vijf winnaars hun vergunning officieel gekregen, waarna de uitrol van start kon gaan, met een langere aanloop. De vereiste dekking moest op 1 januari 2007 bereikt zijn, voor:
- alle gemeenten met meer dan 25.000 inwoners
- alle autoroutes, spoorlijnen en waterwegen tussen die gemeenten
- alle doorgaande wegen naar België en Duitsland
- de luchthavens Schiphol, Rotterdam en Maastricht/Aken
Daarnaast was er een minimum serviceniveau: een downloadsnelheid van 144 kbps.
Vodafone was op 12 februari 2004 (naar eigen zeggen) de eerste die een UMTS dienst lanceerde. Om dit te kunnen meten heeft het Agentschap Telecom een kaart gegenereerd met 300 meetpunten verspreid door heel Nederland. Op 98 procent (288 locaties) moest een UMTS signaal aanwezig zijn op de vereiste frequentie. Het minimum serviceniveau moet gehaald worden in 95% van de gevallen, dus op 280 locaties. De vlekkenkaart is eind 2006 beschikbaar gesteld aan de vijf operators, die dus op dat moment wisten waar ze aan toe waren. Het AT is echter pas eind 2007 begonnen met meten.
Op 30 september 2007 waren er 8.374 UMTS-antennes in Nederland. Op 31 december 2007 waren het er 8.541, blijkt uit het Antenneregister. Die peildata zijn van belang, want tussen oktober 2007 en februari 2008 heeft het Agentschap Telecom metingen gedaan om de uitrolverplichting van de vijf UMTS licenties te controleren. De drie grote MNO's waren niet in het geding. Het netwerk van Orange voldeed op dat moment aan de vergunningvoorschriften, dat van Telfort niet. Die cijfers geven dus een indicatie wat er destijds nodig was voor de UMTS-dekking. Heel wat meer dus dan die ene antenne die technisch gesproken volstaat voor 2,6 GHz. In theorie kunnen de vijf spelers die ene mast zelfs delen om aan de uitrolverplichting te voldoen.
