De Belgische overheid heeft de bewaarplicht voor telecomoperators uitgebreid. Telecomaanbieders moeten gedurende 12 maanden gegevens bewaren over hun eindgebruikers en het type abonnement. De verkeersgegevens van mobiele gesprekken die moeten worden bijgehouden, zijn onder meer tijdstip, duur en locatie (op celniveau) van oproepen, IMSI- en IMEI-nummers en technische karakteristieken van de gebruikte telefoondienst.
Internetaanbieders moeten de NAW-gegevens van al hun eindgebruikers beschikbaar stellen, maar ook allerlei verkeersgegevens, zoals IP-adressen en poortgegevens, de precieze begin- en eindtijden van IP-sessies, het datavolume en de geografische locatie als het gaat om mobiel internet.
Ook aanbieders van e-mail en internettelefonie en de aanbieders van onderliggende netwerken moeten gegevens bewaren, zowel over eindgebruikers als over de communicatie. Vertaald naar de praktijk betekent het dat ook gegevens bewaard moeten worden over e-mail, messaging en diensten als Skype en WhatsApp. De aanbieders krijgen een jaar de tijd om de bewaarplicht te implementeren.
De wetgeving gaat verder dan de minimale eisen die de Europese richtlijn stelt, volgens de regering is dat noodzakelijk omdat de richtlijn uit 2006 niet meer aansluit bij de technologie en de noden van politie, justitie en inlichtingendiensten. De regering wil dat ook betaalgegevens worden vastgelegd, om valse ID's en identiteitsdiefstal te kunnen bestrijden. In de juridische definities is het begrip gebruiker overal vervangen door eindgebruiker.
De Tijd schrijft dat de regering de adviezen van de privacycommissie deels terzijde heeft gelegd. De privacy-toezichthouder zelf zegt tegen de krant dat het laatste advies in 2009 is gegeven en dat het nieuwe Koninklijk besluit nog moet worden onderzocht.
