Het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties heeft onderzoek laten uitvoeren naar de verschillende eID stelsels in Europa. De verkenning is onderdeel van het onderzoek in Nederland naar de mogelijkheid en wenselijkheid van een publiek eID-middel met een hoog betrouwbaarheidsniveau voor burgers.
Een algemeen kenmerk van eID is dat de infrastructuur zowel publiek gebruikt wordt, door de overheid, als privaat, door consumenten en bedrijven. Private gebruikers communiceren met eID met de overheid, maar ook onderling.
In de elf onderzochte landen zijn er grote verschillen in hoe het eID stelsel is opgebouwd en of de beheerder van de identiteiten de overheid is of een private partij. In Litouwen, Nederland en Frankrijk is de overheid de eigenaar. In Groot-Brittannië heeft de afkeer van overheidsinvloed de uitrol van een publiek eID stelsel geblokkeerd; de infrastructuur is er in handen van private partijen. In Denemarken is er ook een privaat stelsel. De overige zeven landen hebben een gemengd stelsel (Estland, Finland, Italië, Letland, Luxemburg, Spanje, Zweden).
Een eID kan bestaan uit gebruikersnaam + wachtwoord, al dan niet aangevuld met authenticatie per sms. DigiD werkt zo. Er bestaan ook systemen met een online PKI certificaat of met een smartcard/smartphone voor een hoger niveau van beveiliging (dat ook duurder is in gebruik).
Het eindrapport bevat alleen een vergelijking van de systemen, naar effectiviteit en veiligheid. Onderzoek naar de kosten van eID vielen buiten de scope van het onderzoek. Het kabinet heeft als doelstelling dat in 2017 iedereen digitaal met de overheid kan communiceren.
