De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de politie een in beslag genomen smartphone mag ontgrendelen middels de vingerafdruk van een verdachte, door de vinger van de verdachte op de vingerafdruksensor van de smartphone te plaatsen. Het dwingen van een verdachte om zijn vinger op de vingerafdruksensor te plaatsen is volgens de Hoge Raad niet per definitie in strijd met het rechtsbeginsel dat verdachten niet hoeven mee te werken aan hun eigen veroordeling. De Hoge Raad stelt het plaatsen van de vinger op een vingerafdruksensor gelijk aan sommaties tot het afstaan van een urine- of bloedmonster.
De uitspraak maakt het voor politie alleen mogelijk om smartphones te ontgrendelen die biometrisch zijn beveiligd middels bijvoorbeeld een vingerafdruk of een gezichtsscan. Hoewel het resultaat hetzelfde is, mogen verdachten niet gedwongen worden tot het afstaan van het wachtwoord of pincode van de smartphone, indien de smartphone op deze manier is beveiligd. In het geval van het afstaan van een wachtwoord of pincode gaat het volgens de Hoge Raad om een verklaring van de verdachte en werkt deze op die manier mee aan zijn eigen veroordeling, wat indruist tegen het rechtsbeginsel.
De Hoge Raad was gevraagd uitspraak te doen in een zaak waarbij de Apple iPhone van een verdachte onder lichte dwang was ontgrendeld door de vinger van de verdachte die geboeid was op de vingerafdruksensor te plaatsen. De politie vermoedde dat op de iPhone van de verdachte bewijs aanwezig zou zijn voor een strafbaar feit. De Hoge Raad oordeelde dat de politie in dit geval een zeer geringe mate van fysieke dwang heeft gebruikt om de telefoon zonder actieve medewerking van de verdachte te ontgrendelen, waardoor deze methode gerechtvaardigd kan worden.
