Com Hem, het grootste kabelbedrijf op de Zweedse markt, gaat diensten leveren over het glasvezelnetwerk van Lunet in de Zweedse stad Luleå. Com Hem is voortgekomen uit Telia (de incumbent) en omvat tevens het voormalige UPC Zweden. Het is nu in handen van BC Partners en exploiteert in Luleå een kabelnetwerk. Het heeft 40 procent van de Zweedse huishoudens aangesloten, zo'n 1,7 miljoen. Lunet legt in de stad een FTTH-netwerk aan, waarop al diverse dienstverleners actief zijn, zoals Telia, Tele2, CanalDigital en Viasat. Luleå is een stad in noord Zweden met in totaal 74.000 inwoners.
Waar telecombedrijven, en met name kabelbedrijven, meestal vasthouden aan een model van verticale integratie, doorbreekt Com Hem dit model. Zweden kent tal van stadsnetwerken en Telia is Com Hem voorgegaan in het accepteren van deze realiteit van 'open access'. Hierin specialiseren partijen zich op een bepaalde netwerklaag. Enerzijds vanwege de focus en aandacht die hierdoor voor een bepaalde business ontstaat, anderzijds omdat de verschillende lagen van een netwerk een verschilend profiel hebben. De onderste laag, infrastructuur, wordt gekenmerkt door een laag risico, hoge investeringen en beperkte afschrijvingen. De dienstenlaag daarentegen kent hoge afschrijvingen en een veel hoger risico. Op de dienstenlaag is de concurrentie ook veel groter.
Ook in andere landen, waar glasvezel terrein wint op de kabel, kan het voor het kabelbedrijf zinnig zijn zijn diensten aan te bieden over de concurrerende glasvezelinfrastructuur. De kabelsector gaat er echter van uit dat de eigen HFC-infrastructuur voldoende rek bezit om de concurrentie met glasvezel aan te kunnen (zie een recent TNO-rapport voor NLkabel dat dit betoogt: "Evolution and prospects cable networks for broadband services"). Op zichzelf is dat overigens een open deur, want in het uiterste geval kan volledige verglazing worden toegepast om iedere achterstand met FTTH weg te werken. Kabelbedrijven gaan om die reden de concurrentie aan op basis van infrastructuur. Com Hem laat zien dat het ook anders kan. Zeker als een groot deel van de markt niet bereikt wordt met het eigen netwerk, is de pragmatische keuze snel gemaakt om de dienstenportfolio ook op andere infrastructuur aan te bieden. Daar komt bij dat HFC het qua capaciteit wel wint van koper, maar niet van FTTH. De kabel staat daardoor voor de keuze: investeren om te concurreren met FTTH, of focussen op diensten en infrastructuur-neutraal worden. In Nederland geeft Caiway invulling aan deze visie en het heeft ook een schijnbaar slimme migratiestrategie: de dienstverlening over HFC is bevroren en voor nieuwe diensten (meer kanalen, VOD, interactieve TV, HD, etc.) moet de klant de overstap maken naar FTTH. Com Hem zou deze strategie ook kunnen volgen. Op die manier wordt de levensduur van de HFC-infrastructuur gerekt, terwijl er weinig in geïnvesteerd behoeft te worden. En er wordt voorkomen dat er twee FTTH-netwerken worden aangelegd.
Voor de kabelmarkt is dit evengoed een opvallende stap. Het deels loslaten van infrastructuur is al een forse omwenteling. Om vervolgens wholesaleklant te worden van de incumbent, is voor veel kabelbedrijven een stap te ver. Wellicht is dat de reden waarom Com Hem deze stap wel zet: Lunet is niet in handen van TeliaSonera, maar van het lokale energiebedrijf en een vastgoedbedrijf.
