Dumpt Netflix zijn verkeer op het Comcastnetwerk, of vragen de klanten van Comcast dit verkeer op?

Op 23 februari jl. maakte Netflix een peeringovereenkomst bekend met Comcast, waarbij Netflix een niet bekendgemaakt bedrag betaalt aan Comcast. Nu, vijf weken later, licht Netflix deze overeenkomst toe. Het komt erop neer dat Netflix zich ertoe gedwongen zag, omdat de kwaliteit van de videostreams merkbaar achteruit ging voor Comcastklanten. Nu, met de overeenkomst in werking, is de kwaliteit alweer verbeterd.

Waar het hier onderliggend over gaat, is net neutraliteit (NN). Netflix wil dit soort peeringovereenkomsten onderdeel maken van NN-regulering en stelt voor om NN transparanter te definiëren door een verschil te maken tussen 'weak' en 'strong' net neutraliteit:

• Weak NN verbiedt ISP's om verkeer onnodig te beïnvloeden of af te knijpen. Naar deze vorm gaat de aandacht in de media vooralsnog meestal uit.
• Strong NN verbiedt ISP's om geld te vragen voor interconnectie (peeringovereenkomsten) met OTT-aanbieders zoals Netflix, YouTube en Skype (of tussenpersonen zoals Akamai en Level 3).

De crux van het meningsverschil tussen Netflix en Comcast zit in de visie op het internet als distributieplatform. Grote ISP's houden vol dat de OTT-markt zijn verkeer 'dumpt' op hun netwerk en dat de ISP's de investeringen voor hun rekening moeten nemen. De OTT-partijen zien het omgekeerd: het zijn de eindgebruikers, de abonnees van de ISP's, die het verkeer opvragen.

Feit is in ieder geval dat beide in een symbiose bestaan: de OTT-markt kan niet zonder de netwerken van telecomoperators en telecomoperators danken hun breedbandactiviteiten (bijvoorbeeld bij Ziggo de grootste inkomstenbron, groter dan TV) aan de OTT-markt.

Deze confrontatie, waarin beide partijen gelijk hebben, kan als argument gebruikt worden om te pleiten voor onbetaalde peering. Daarmee ontstaat steun voor de visie van Netlfix. De partijen hebben elkaar nodig en het meest logische is om te peeren met gesloten beurs.

Een alternatief wordt door de OESO aangedragen. Op basis van slechte ervaringen in bijvoorbeeld Australië met verplicht peeren, stellen zij voor om ISP's te verplichten afdoende transit in te kopen bij meerdere partijen. Op deze wijze kan een ISP nog steeds weigeren om, om hen moverende redenen, een peeringverzoek af te wijzen, maar daar zijn voor hen dan ook kosten aan verbonden, namelijk een verhoging van de transitrekening. Daarbij zijn die partijen die niet meedoen aan paid peering of te klein zijn voor peering niet veroordeeld tot een tweederangs transitverbinding.

Dit is een verkorte versie van ons achtergrondartikel 'Zonder regulering faalt de peeringmarkt en komt de OTT-sector in gevaar' voor wie meer inzicht wil in de werking van transit en peering, net neutraliteit en de concurrentie op de ISP-markt.