Het is de voorbije maanden al vaker gebleken: als het om telecom gaat, is er geen coalitie tegenover oppositie waarbij de minister kan rekenen op een coalitiemeerderheid. CDA, VVD en PVV hebben geen afspraken staan op dit beleidsterrein. De twee regeringspartijen steunen wat gemakkelijker het beleid van CDA-minister Verhagen.
Kees Verhoeven heeft zich gepositioneerd als leider van het oppositieblok D66, PvdA, GroenLinks en SP, met een wisselende rol voor PvdA-telecomspecialist Martijn van Dam. De 65 stemmen van de vier oppositiepartijen zijn echter net zo min doorslaggevend als de 51 stemmen van CDA en VVD. Dat geeft PVV-woordvoerder Jhim van Bemmel een sleutelrol.
Met hun motie vorige maand en het amendement op de telecomwet trekken de oppositiepartijen een lijn in het zand: het selectief blokkeren of belemmeren is uit den boze, of dat nou een website, een app of een IP-adres is. Dat moet geblokkeerd worden met een wetstekst. In die tekst wordt KPN nog net niet letterlijk genoemd, maar het volgt wel de plannen van KPN. Onderscheid maken wordt verboden, als het aan de oppositie ligt.
Er wordt alleen de uitweg geboden, namelijk tarieven baseren op downloadsnelheid en volume. Ook willen de indieners de mogelijkheid open houden dat een operator een ‘videobundel’ aanbiedt, of een VoIP-bundel. Dat zou dan een optie moeten worden bij het abonnement voor mobiel internet. Daarvoor mag geld worden gevraagd, maar dat betekent ook dat alle VoIP apps of videodiensten gelijk behandeld worden.
Dat zou kunnen leiden tot abonnementen met een hoge snelheid, snelle dataverbinding, die webpagina’s snel laadt, maar waarbij toegang tot videodiensten geblokkeerd is. Die lijn kan waarschijnlijk ook nog wel op steun van PVV rekenen. Het is aan operators om diensten te ontwikkelen waarvoor de consument in de buidel wil tasten, reageerde Van Bemmel eerder tegen Telecompaper.
Ook de VVD is tegen poortwachters, maar onderkent tegelijkertijd dat het voor de (mobiele) operators mogelijk moet zijn om te verdienen en investeringen te kunnen blijven doen. Op erg veel sympathie hoeven de operators echter niet te rekenen.
De PVV heeft de sleutel in handen, maar het is afwachten waarmee CDA-VVD en Verhagen zelf komen. Van Bemmel heeft een opmerkelijke rol gespeeld door twee amendementen te steunen over de frequentieveiling en de ruimte voor nieuwkomers. De uitkomst daarvan staat nog niet vast, maar mogelijk heeft Verhagen een middel gekregen om min of meer zijn eigen plan te trekken.
Voor KPN tekent zich intussen een klassieke pr-nachtmerrie af. In april hebben de aankondigingen over tariferen veel maatschappelijke ophef veroorzaakt. Ook al is die ophef (deels) gebaseerd op een gebrek aan technische kennis, hij is er. De oppositie in de Tweede Kamer heeft een schot voor open doel, omdat juist nu de Telecomwet wordt aangepast, en juist op dit onderwerp. Er is verleden jaar veel te doen geweest over netneutraliteit, maar dat spitste zich toe op cookies en vast breedband. Dit amendement noemt KPN en Vodafone nog net niet letterlijk bij naam, maar is wel geschreven op wat men aanneemt dat KPN van plan is.
Vanuit de positie van Eelco Blok is het te begrijpen dat hij snel zijn stempel op KPN wil drukken, maar hij heeft de net promotor score lager gemaakt, niet hoger. De discussie in de Tweede Kamer zou er waarschijnlijk anders uitgezien hebben als KPN drie maanden had gewacht. Of als het bedrijf niet de noodklok had geluid over zijn dalende omzet, maar bundels had gelanceerd met de positieve boodschap dat de gemiddelde internettende consument daarmee vooruit gaat.
