Terwijl in Australië na de verkiezingen gesleuteld wordt aan een nieuwe coalitie die mogelijk de NBN-plannen op een laag pitje zet, is in Singapore het NBN-netwerk commercieel gelanceerd. Voor- en tegenstanders zijn het over één ding eens: universele beschikbaarheid van breedband is belangrijk, maar de vraag is nog altijd: hoeveel is genoeg, en wanneer?
In Australië zijn de plannen voor het National Broadband Network het meest ambitieus, gelet op de grootte van het land. Rond de 40 miljard Australische dollar mag het kosten, in merendeel door de overheid op tafel te leggen over een periode van acht jaar. In die periode moet de aanleg gemiddeld 25.000 mensen aan het werk houden. De constructie is gestart met de bouw van een backbone, een netwerk op Tasmanië en op diverse andere lokaties. Glasvezel wordt naar 93 procent van de lokaties gebracht, met mobiel en satelliet voor buitengebieden.
De verkiezingen hebben alle plannen weer op losse schroeven gezet. Kleine partijen lijken de doorslag te zullen geven bij het maken van een coalitie en staan over het algemeen welwillend tegenover het NBN. Wel kwam er een sterk tegengeluid van een Alliance for Affordable Broadband van zeven kleine telecombedrijven. Hun alternatieve NBN-plan, gedoopt NBNv3 (het bestaande plan is NBN 2.0), mag hooguit 3 miljard Australische dollar kosten. Het bestaat uit een 4G-netwerk naar 98 procent van de bevolking, aangevuld met glasvezel naar instituten (scholen e.d.) en grote bedrijven en in de backhaul, en met satelliet voor de buitengebieden. Overigens laat de alliantie de deur naar FTTH wel op een kier: “A fibre based solution (whether that be FttP or FttN or combination of both) for areas of demonstrated need via commercial return, or where there is a demonstrated and justifiable improvement in productivity and/or social equality to justify tax-payer contribution”. De alliantie wil de breedbandmarkt zoveel mogelijk aan de markt overlaten en concurrentie creëren op het niveau van passieve infrastructuur (NBN 2.0 kiest voor concurrentie op de actieve laag). Men laat niet na te verwijzen naar LightSquared, dat in de VS een open access (wholesale-only) LTE-netwerk bouwt (zie ons commentaar ‘Open LTE-netwerk in de VS in volgende fase’). Overigens is niet geheel duidelijk hoe het streven naar marktwerking en concurrentie op infrastructuur zich überhaupt verhoudt tot welk NBN-plan dan ook.
In Singapore is men alweer een paar stappen verder. Men heeft daar gekozen voor concurrentie op de dienstenlaag, zij het dat SingTel zelf ook de actieve laag wil beheren als het gaat om zakelijke klanten. Het is de operator van de actieve laag, Nucleus Connect, die op 31 augustus de commerciële lancering van het Next Gen NBN aankondigde. Overigens was dat later dan de oorspronkelijk geplande lancering in april 2010. Duidelijk is wel dat de geografie van Singapore een stuk vriendelijker is dan die van Australië: sterk verstedelijkt en klein. Nucleus Connect, onderdeel van StarHub, kreeg de opdracht in april 2009 en kan nu al lanceren, bij een dekkingsgraad van het netwerk van 40 procent van alle lokaties. Het netwerk moet in 2013 helemaal klaar zijn. De passieve laag wordt overigens aangelegd door OpenNet, dat in september 2008 van start ging. In OpenNet nemen lokale partijen deel (met name SingTel) en het Canadese Axia NetMedia, dat zich specialiseert in open glasvezelnetwerken. De gebruikte technologie is GPON, met daarnaast Optical Ethernet voor zakelijke lokaties.
Het Singaporese model lijkt al direct succesvol. Met SingTel (de incumbent) op de passieve laag en StarHub op de actieve laag zijn er nu al vijf Retail Service Providers (RSP’s) actief: naast SingTel en StarHub zijn dat M1 (mobiele operator), SuperInternet (nieuwkomer) en LGA (zakelijke aanbieder). Daarnaast zijn er gesprekken met nog vijf partijen die als RSP aan de slag willen. Wat de tarieven betreft moet bedacht worden dat het netwerk nog niet klaar is en dat er nog meer aanbieders zullen bijkomen, maar nu al ziet het er voor de consument in Singapore behoorlijk goed uit. Bij SingTel krijg je voor 85,90 Singapore dollar per maand (49,75 euro) een verbinding van 150 Mbps down, 75 Mbps up en 15 Mbps naar servers buiten Singapore, onbeperkt vast bellen binnen Singapore, videobellen en 10 GB opslagruimte. Voor 109,90 dollar (63,65 euro) gaat de downloadsnelheid naar 200 Mbps, komt er IPTV bij en krijg je korting op mobiele diensten. Bij M1 kost een 100/50 Mbps verbinding 59 dollar per maand (34 euro), terwijl studenten die tevens een mobiel abonnement bij M1 afnemen slechts 39 dollar (22,60 euro) betalen.
De situaties in Australië en Singapore laten eens te meer zien waar het om draait in de discussie rond NGA-netwerken. Er zijn drie cruciale vragen:
• Wanneer moet overgegaan worden op FTTH? Hoe lang kan bestaande infrastructuur mee? Kan LTE een rol van betekenis spelen, of is het slechts ‘complementair’?
• Moet de overheid zich ermee bemoeien? Met regelgeving, dienstenontwikkeling of financiering?
• Moet er gestreefd worden naar echte infrastructuur-concurrentie, of levert dat onvoldoende concurrentie? Moet open access opgelegd worden? Zo ja, op welke laag: de actieve laag (zoals in Australië, maar ook in Nederland bij Reggefiber en CIF en in Singapore voor de zakelijke markt), of uitsluitend op de dienstenlaag (zoals in Singapore en in Nederland bij o.a. OONO en CAI Harderwijk)?
NB: Ook tijdens ons Breedband NL 2010 congres op 13 oktober in Rotterdam zal weer uitgebreid bij deze drie belangrijke vraagstukken worden stilgestaan.
