Wat is toch die broodnodige ‘killer app’ die nodig is om FTTH te rechtvaardigen, vragen sommigen zich vertwijfeld af? Wij zijn klaar voor de komende tien jaar, stellen de verdedigers van HFC-infrastructuur. KPN ziet zichzelf als ‘smart follower’ – het wacht gewoon af om te zien wat er zoal links en rechts aanslaat, om het vervolgens razendsnel te kopiëren.
Na 18 jaar internet en 12 jaar Google lijkt de breedbandbehoefte een zeker plateau bereikt te hebben. Meer dan pakweg 100 Mbps wordt momenteel niet of nauwelijks gevraagd en het lijkt erop dat we aan het einde van de internet(r)evolutie zijn gekomen. Toch is er de afgelopen tijd veel aan de hand. Breedband blijkt een belangrijke ‘enabler’ voor allerlei innovaties te zijn.
Na jaren van proberen is 3-D definitief begonnen aan zijn opmars. Ook de ‘connected TV’ en de hybride set-top box staan klaar om door te breken, vooral dankzij de inspanningen van Google en Intel. De smartphone is al ingeburgerd (dankzij Apple) en nu wordt de ruimte, qua form factor, tussen de smartphone en de laptop ingevuld met uiteenlopende apparaten als de e-reader (zoals de Kindle) en de tablet (zoals de iPad), waarop nu al driftig gevarieerd wordt: netbook, notebook, smartbook (Qualcomm), booklet (Nokia), speedbook (Google). De femtocell is nog geen doorslaand succes, maar steeds meer operators bieden hem aan. Op het hardware-front hebben we ook twee geheel andere innovaties gezien: de umi van Cisco (een OTT-box voor videobellen over de TV) en de LiveView van Sony Ericsson (een soort pager met beeldscherm dat op een polsbandje geclickt kan worden, voor Facebook, Twitter, email en andere updates).
Ook aan de dienstenkant gaat de innovatie door. Cisco’s umi (600 US dollar) gaat vergezeld van een bijgeborende dienst (25 dollar per maand), terwijl ook anderen zich op videobellen hebben gestort (Skype, Apple FaceTime, Yahoo! Messenger). Machine-to-machine en smart grid applicaties worden hier en daar gelanceerd, zoals in Zhengjiang, waar Nokia Siemens aan de bak gaat om een IoT (Internet of Things) te creëren. Daarnaast hoeven we maar te kijken naar wat Google TV allemaal biedt om een idee te krijgen van wat ‘connected TV’ betekent:
• YouTube en andere ‘user-generated content’.
• 'Catch-up TV' zoals Uitzendinggemist, Hulu en BBC iPlayer.
• Video on demand, eventueel als abonnementsdienst.
• Applicaties, afgeleid van websites, die met widgets geactiveerd worden (denk aan Buienradar, Google Earth, beurskoersen en achtergronden bij sportwedstrijden, maar ook aan videobellen).
• Websites die geoptimaliseerd worden voor het TV-scherm.
• Het open internet.
Je zou kunnen zeggen dat DE killer app niet bestaat (of het moest connectivity zijn) en dat het vooral gaat om de som der delen. Video maakt in de meeste gevallen deel uit van de innovatie, in enkele gevallen zelfs tweeweg (videobellen, maar ook monitoring, e-health, etc.). Belangrijk is voorts je te realiseren dat FTTH, net als andere infrastructuren, ‘shared’ is. In het ideale geval loopt de fiber tot de WiFi-router, en vanaf daar moeten alle werknemers, gezinsleden, huisgenoten en niet te vergeten devices de connectie delen. Daarbij spelen actieve multitasking (met de iPad op schoot TV kijken) en passieve multitasking (de ene zender kijken, de andere opnemen; een back-up maken of een groot bestand uploaden terwijl je werkt) een rol.
Conclusie: de killer app bestaat niet, of het moest de breedbandverbinding zelf zijn (connectivity). De innovatie gaat ondertussen snel verder, zowel aan de hardware- als aan de dienstenkant. Aan operators is het nu de taak om de juiste strategie te kiezen, om te kunnen delen in de nieuwe inkomsten (‘revenue sharing’) uit nieuwe diensten en de distributie van hardware. Anders vinden deze producten en diensten ‘over-the-top’ resp. ‘direct-to-consumer’ hun weg naar de eindgebruiker.
Woensdag 13 oktober vindt ons eerstvolgende congres plaats, Breedband NL 2010. Niet minder dan 15 sprekers uit de telecom en allerlei aangrenzende disciplines zullen de degens over dit vraagstuk en vele andere kruisen.
