Er begint geleidelijk aan een gezamenlijk front te ontstaan van telecomoperators en telecomproducenten. Brandpunt van deze saamhorigheid is het stimuleren van een snelle opbouw van draadloze mobiele netwerken op basis van 4G technologie zoals LTE. Doelwit van de saamhorigheid is de Nederlandse overheid, die een belangrijke rol speelt in het stimuleren van zogeheten draadloze next generation networks.
Tot nu toe wordt de rol van de Nederlandse overheid vooral als negatief beschouwd. Al voorafgaand aan de veiling van het voor LTE inzetbare spectrum in de 2,6 GHz-frequentieband lieten onder meer Vodafone en T-Mobile weten dat investeren in 4G-netwerken moeilijk wordt zolang de overheid niet snel duidelijk maakt wat er met het overige spectrum gebeurt dat voor 4G beschikbaar zal komen. Dat betreft op korte termijn 800 MHz, 900 MHz en 1800 MHz spectrum.
KPN, Vodafone en T-Mobile vinden dat ze op de 2,6 GHz veiling te weinig spectrum bemachtigd hebben om een goed, landelijk dekkend netwerk op te bouwen. Uitdagers zoals Tele2, die meer spectrum hebben bemachtigd, willen ook graag weten wat er met het overige spectrum gaat gebeuren. Weliswaar is Economische Zaken bezig met een visiedocument over de komende spectrumveilingen, maar het is de vraag of dit voldoende houvast gaat bieden om de benodigde investeringen van honderden miljoen euro's te wagen. Voor de operators met een UMTS-licentie is ook nog eens onduidelijk wat er met hun spectrum gaat gebeuren wanneer de licenties hiervoor aflopen, los van de vraag of de incumbents snel gaan investeren in nieuwe netwerken als er wel duidelijkheid komt.
De Nederlandse brancheorganisatie voor telecomproducenten Netelcom kwam vandaag nog met een beschaafde oproep aan de overheid om zich flexibel, faciliterend en stimulerend op te stellen bij het verdelen van het 800 MHz-spectrum. De operators, die de netwerken moeten aanleggen, zijn al een stuk minder vriendelijk en verwijten de overheid verrgeaande onduidelijkheid. Uitdager Tele2, dat op 15 juli een pilot lanceerde met een LTE-netwerk in Amsterdam en Diemen, is het op veel gebieden vergaand oneens met de incumbents, die het intransparantie en monopolieneigingen verwijt. Maar als het gaat om het (gebrek aan) handelen van de overheid, dan is Tele2 het volledig met de concurrentie eens.
Hoewel Economische Zaken terecht opmerkt dat het lastig is om tot duidelijke wet- en regelgeving te komen nu er alweer een nieuwe Tweede Kamer is, mag dit geen beletsel zijn. In Duitsland is er tenslotte ook gewoon een frequentieveiling geweest waarbij in één keer zowel hoog als laag spectrum geveild werd. Nu de neuzen van producenten en operators, van incumbents en uitdagers, een keer dezelfde kant uit staan, is het tijd om de druk op de ketel hoog te houden en de ruggen recht. Alleen gezamenlijk kan men wellicht het belang van snelle duidelijkheid over het (her)verdelen van frequenties afdwingen.
