Het kabinet heeft de bewaarplicht ingediend bij de Tweede Kamer. Het wetsvoorstel bevat wijzigingen in de Telecommunicatiewet en het Wetboek van Strafvordering. De bewaarplicht is door het Europees Hof van Justitie in april 2014 vernietigd in geruchtmakende procedures via Ierland en Oostenrijk. In maart 2015 heeft de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag in kort geding de 'Wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens' buiten werking gesteld. In de maanden daarna hebben alle telecomaanbieders hun servers gewist - het Agentschap Telecom heeft dat gecontroleerd.
Al in 2014, nog vóór de uitspraak van de rechtbank Den Haag, heeft de overheid aangekondigd de bewaarplicht te herstellen. Het heeft echter lang geduurd voordat het wetsvoorstel de Tweede Kamer bereikt. V&J en EZ willen de bewaarplicht herstellen om de opsporing van ernstige misdrijven te helpen. In de nieuwe versie moet het bewaren van gegevens worden beperkt tot het strikt noodzakelijke. Verder mag de Officier van Justitie gegevens alleen nog opvragen na voorafgaande toetsing door de rechter.
De bewaarplicht ziet op twee soorten data: verkeersgegevens en gebruikersgegevens. Gebruikersgegevens zijn gegevens die nodig zijn om de abonnee of gebruiker van een communicatiedienst te identificeren zoals naam en adres.
Verkeersgegevens zijn gegevens die worden verwerkt voor het overbrengen van communicatie, zoals datum, tijdstip en duur van de communicatie. Hieronder vallen ook de locatiegegevens; gegevens waarmee de geografische positie van de communicatie apparatuur kan worden bepaald aan de hand van de gebruikte zendmast.
