Tijdens de recente analistendag van Tele2 NL werd (uiteraard) de vraag gesteld of het vaste netwerk verkocht zal worden. Als we enigszins chargeren, dan kunnen we uit het antwoord van het management afleiden dat dat bedrijfsonderdeel inderdaad te koop staat.
Hoe komen we tot deze conclusie? Welnu, het management stak natuurlijk de loftrompet over het vaste netwerk, dat enerzijds consumenten bedient op basis van een VULA-overeenkomst met KPN en anderzijds op basis van FTTO zakelijke diensten levert. Het kernargument was echter: de cash flow van deze divisie is van belang voor de financiering van de aanleg van het mobiele netwerk.
Op het oog een goed argument. Een vorm van kruissubsidiëring. Echter, in geval van verkoop maakt Tele2 NL alle cash flows contant en haalt deze in één klap naar voren. Zuiver financieel gesproken is het effect precies hetzelfde. Als het alleen om de cash flow gaat, kun je het net zo goed verkopen - mits er een kandidaat koper is. Verkoop heeft daarbij nog het voordeel dat het naar voren halen van de opbrengsten de voltooiing en uitbreiding van het 4G-netwerk kan versnellen.
Daar komt bij dat op de consumentenmarkt uitdrukkelijk niet voor multiplay (FMC) gekozen wordt. T-Mobile is in dit geval de aangewezen partij om de assets van voorheen Vodafone Thuis te combineren met de VULA-activiteiten van Tele2 in een divisie die met een half miljoen klanten een aardig partijtje kan meeblazen op de Nederlandse vaste en multiplaymarkten.
