Financiele partijen denken anders dan telecombesturen
De logica van het eventuele bod is duidelijk, al strookt het niet met het traditionele telecomdenken. Hoe het huidige bestuur van KPN en met name Maximo Ibarra hierover denken, is nog niet duidelijk. Een bod zou overigens op een goed moment komen, nu grote telecominfrastructuurprojecten zich aandienen.
- Brookfield investeert doorgaans in passieve infrastructuur (datacenters, masten). PGGM en APG zouden kandidaten kunnen zijn voor de rest van de netwerken. Het dienstenbedrijf zou op termijn waarschijnlijk verkocht worden, eventueel in een beursgang.
- Financiële partijen hebben belangstelling voor (passieve) infrastructuur. Recente Nederlandse voorbeelden zijn FORE Freedom, E-Fiber en L2Fiber. Juist nu er een nieuwe investeringsronde is begonnen (FTTH, FTTO, 5G), dienen partijen zich aan om te investeren.
- Structural separation is een overtuigend model, dat past bij de visie van financiële partijen op telecom: netwerk en diensten zijn sterk verschillende activiteiten en door deze te scheiden kan de waarde gemaximaliseerd worden. Het is een vorm van marktdenken dat vooralsnog niet strookt met het denken dat de telecomsector karakteriseert. Vooral de voormalige PTT's hangen aan hun sterke marktposities en verticale integratie.
Slechts enkele voorbeelden buitenland
Veel gevallen van structural separation zijn er niet. Het is ingrijpend en vergt een andere visie op telecom. Er wordt veel verwezen naar de Deense incumbent TDC (voorheen Tele Danmark), vorig jaar overgenomen door een consortium van het Australische Macquarie en Deense pensioenfondsen. Maar er zijn meer voorbeelden.
- Denemarken. Wat volgde, was een terugtrekken op Denemarken (verkoop van het Noorse Get aan Telia) en structurele scheiding van netwerk en diensten. Aangezien beide onderdelen nog in dezelfde handen zijn, is hier niet in strikte zin sprake van structural separation.
- Australië. Hier was tegelijk sprake van nationalisering, wat de NBN Co (National Broadband Network) de das heeft omgedaan. Een regeringswissel zorgde voor een nieuwe strategie, kostenoverschrijdingen etc.
- Nieuw-Zeeland. Structural separation heeft Telecom New Zealand succesvol gesplitst in twee verschillende beursgenoteerde bedrijven: Spark (diensten) en Chorus (netwerk).
- Italië. Ook hier stuurt een financiële partij (Elliott Management) aan op scheiding. TIM zelf wil niet verder gaan dan functional separation, waarbij het eigendom van het netwerk niet vervreemd wordt. Overigens zou Elliott ook Telefonica op het oog hebben. Vorig jaar gingen geruchten omtrent Vodafone en ook Bezeq (Israel) had de belangstelling van Elliott.
Alsdan een vriendelijk bod
De biedende partijen zullen waarschijnlijk een vijandig bod willen vermijden. Of het KPN-bestuur een eventueel bod goedkeurt, hangt af van twee dingen: vindt het de prijs hoog genoeg? En kan het zich vinden in de nieuwe eigendomsverhoudingen en de visie die dat met zich meebrengt? Immers, het leidt waarschijnlijk tot ondernemingssplitsing. We zullen dit moeten afwachten.
De huidige beschermingsconstructie met prefs en een hangend wetsvoorstel ter bescherming van 'essentiële' infrastructuur zouden roet in het eten kunnen gooien, maar de deelname van Nederlandse pensioenfondsen kan zorgen over de continuïteit wegnemen. America Movil, grootaandeelhouder met 16 procent, is ook nog een partij om rekening mee te houden. Het zal een goede prijs willen ontvangen, maar is verder niet gecommitteerd aan de Nederlandse markt.
Komt er geen vriendelijk bod, dan is in theorie een vijandig bod mogelijk. De eventuele bieders zijn zelf geen bestuurders en zouden eerst een nieuw bestuur moeten zien te installeren. Dit zou resulteren in een langdurig en onzeker proces, dat niet erg waarschijnlijk lijkt.
